Dansende cyborgs: Japanse onderzoekers ontwikkelen robotarmen om ‘creativiteit te ontsluiten’ (Video)

Het team, onder leiding van Masahiko Inami, ontwikkelt een reeks technologieën die zijn geworteld in het idee van “jizai”, een Japanse term die volgens hem ruwweg staat voor autonomie en de vrijheid om te doen wat men wil.  “Dit is absoluut geen rivaal voor mensen, maar eerder iets dat ons helpt te doen wat we willen, zoals een fiets of e-bike. Het ondersteunt ons en kan creativiteit ontsluiten”, zei Inami. Een promotievideo voor de “Jizai Arms” toont twee balletdansers die een routine uitvoeren met robotarmen die uit hun rug en torso steken – mens en machine bewegen in overleg. De dansers omhelzen uiteindelijk, inclusief cyborgarmen. Het doel is om zoiets als de relatie tussen muzikant en instrument te bevorderen, “ergens tussen een mens en een stuk gereedschap in, zoals hoe een muziekinstrument een deel van je lichaam kan worden.”

Met Jizai Arms kan een menselijke gebruiker tot drie paar robotarmen meedragen en besturen. De armen zijn individueel te koppelen aan een basisstation, dat op de rug wordt gedragen en aan het bovenlichaam wordt vastge­gespt. Jizai Arms is nog niet uitontwikkeld tot een praktisch inzetbaar systeem. De onderzoekers laten ook weinig los over de precieze mogelijkheden ervan. Maar er zijn best wel wat mogelijke en onmogelijke toepassingen te bedenken van extra ledematen. Met een extra paar robotarmen zou je sneller kunnen werken. Of onmogelijke bewegingen maken. Bovenmenselijke krachten kunnen gebruiken. Of gewoon voelen hoe het leven is als mier, spin of octopus.

Tijdens het onderzoek ging de aansturing nog handmatig op afstand door de armen van een schaalmodel mee te bewegen met de bewegingen van de gebruiker. In de toekomst moet de gebruiker dit zelf kunnen doen. Jizai Arms maakt onderdeel uit van het project Jizai Body dat erop is gericht mensen te laten samensmelten met machines, zowel robotica als kunstmatige intelligentie.

Sommige dragers raken na enige tijd gehecht aan de armen, zei Inami. “Ze eraf halen nadat je ze een tijdje hebt gebruikt, voelt een beetje triest. Dat is waar ze een beetje anders zijn dan andere tools,” zei hij. Maar het potentieel gaat verder dan het omzetten van de fantasie van een romanschrijver in werkelijkheid, zoals helpen bij zoek- en reddingsmissies, voegde hij eraan toe. “In de toekomst zien we misschien vleugels uit de rug van mensen groeien, of drones die aan mensen vastzitten… Misschien bedenkt iemand een sport waarvoor zes armen nodig zijn of bedenkt hij een nieuw soort zwemmen”, zei Inami.