In de Gelderlander van dinsdag 2 december viel te lezen dat het Arnhemse bedrijf Nedstack brandstofcellen mag gaan leveren die dienst gaan doen in zeer fraaie bussen voor o.a. het openbaar vervoer in Amsterdam en Keulen. Ook Connextion overweegt voor Arnhem een dergelijke bus aan te schaffen. Deze ontwikkeling is natuurlijk een behoorlijk goede stap…
In de Gelderlander van dinsdag 2 december viel te lezen dat het Arnhemse bedrijf Nedstack brandstofcellen mag gaan leveren die dienst gaan doen in zeer fraaie bussen voor o.a. het openbaar vervoer in Amsterdam en Keulen. Ook Connextion overweegt voor Arnhem een dergelijke bus aan te schaffen. Deze ontwikkeling is natuurlijk een behoorlijk goede stap vooruit als het gaat om een schoner milieu en het is te hopen dat het niet bij een paar bussen blijft, want zolang er nog meer dieselbussen rond rijden, scheelt het allemaal niet veel.
Opvallend aan het gehele bericht was dat er niet over CO2-reductie gesproken werd, een hot item als het gaat om transport dat geen gebruik maakt van fossiele brandstof. Bij elektrische aandrijving waarbij de energie uit het stopcontact komt, wordt vaak gezegd dat dit voordelen heeft, maar men vergeet dat dit alleen op gaat wanneer de energie uiteindelijk uit zon of wind komt. Veel mensen weten echter niet dat bij de brandstofcel er wel een voordeel is, ook als de energie uit bijvoorbeeld aardgas komt. Wordt hieruit het waterstof gemaakt, dan is het totale rendement ruim het dubbele ten opzichte van een standaard voertuig met een benzine- of dieselmotor. Wordt daar en tegen de waterstof gemaakt met behulp van elektrische energie uit het stopcontact, dan is er natuurlijk alleen een milieuvoordeel als de elektriciteit uit zon- of windenergie gewonnen wordt.
In het artikel werd wel uitgebreid ingegaan op de fijnstofproblematiek. De schrijfster van het stuk had gelukkig goed begrepen dat een elektrisch aangedreven bus (al dan niet met een brandstofcel) geen fijnstof, koolmonoxide en nare stikstofverbindingen veroorzaken waardoor ze zeer geschikt zijn om in grote steden te gebruiken. Er werd zelfs gesteld dat de brandstofcel als grote stofzuiger werkt en de vieze stadslucht opzuigt en gezuiverd weer uitblaast. Dat laatste was waarom ik uitgebreid het artikel in de krant ging lezen, want dat is iets wat ik niet begrijp. In brandstofcellen reageert immers alleen waterstof en zuurstof tot water waarbij elektriciteit opgewekt wordt. Het leuke van dit werk is dat je dan gewoon de desbetreffende firma op kunt bellen en voor je het weet krijg je een telefonische cursus waarin uitgelegd wordt dat de brandstofcellen zeer slecht tegen vervuilde lucht kunnen en dat een uitgebreid filter ingezet moet worden om niet alleen stof en vuil op te vangen, maar o.a. ook zwavelverbindingen en koolmonoxide omdat die stoffen de cel vergiftigen. Het filter is vergelijkbaar met dat voor een cleanroom waardoor de totale opstelling echt een lucht zuiverende werking heeft.
Onder het motto, de lezers van de krant moeten het begrijpen, wordt zo een incompleet verhaal in de krant gezet waarvan ik als techneut niet eens begrijp hoe het werkt. Laat staan de leek die geen technische achtergrond heeft. Helaas gebeurt dat wel vaker in kranten waardoor er een foutief beeld van de werkelijkheid kan ontstaan. Men kan daardoor het idee krijgen dat wij als technici heel gemakkelijk alle problemen van de wereld kunnen oplossen. Jammer is dat, want wij moeten dan proberen uit te leggen hoe het werkelijk zit in de hoop dat onze uitleg wel blijft hangen. Wat dat betreft zouden we veel meer naar buiten moeten treden om iedereen te vertellen hoe het werkelijk zit zodat mensen bijvoorbeeld gaan begrijpen dat een windmolenpark vlak achter je huis niet prettig is, maar wel een goede manier is om het hele energievraagstuk en alles wat daar bij hoort aan te pakken. Nu kijkt men alleen naar het eigen ongemak en ondergaat menig nieuw windmolenproject heel veel tegenwind.
