Open source, open innovation, een open economie, open minded, open voor samenwerking, voor uitwisseling, een brede blik, visie, ruimhartig, wat krijg je een goed gevoel bij dat soort termen. Veel ondernemers zijn door onverwerkte ervaring sceptisch geworden, soms cynisch zelfs, met oogkleppen op, gefocust op het winnen van de concurrent, het overrulen van de power…
Open source, open innovation, een open economie, open minded, open voor samenwerking, voor uitwisseling, een brede blik, visie, ruimhartig, wat krijg je een goed gevoel bij dat soort termen. Veel ondernemers zijn door onverwerkte ervaring sceptisch geworden, soms cynisch zelfs, met oogkleppen op, gefocust op het winnen van de concurrent, het overrulen van de power van de klant, het uitknijpen van de leverancier, het kort houden van de medewerkers, het beschermen van vermeend intellectueel eigendom.
Wij zijn zo niet, wij staan open in de maatschappij, door de wol geverfd, niet naïef, maar evenwichtig, in balans open voor alles, afwegend wat wel of niet deugt, wat wel of niet bijdraagt aan de continuïteit van ons bedrijf, aan een verantwoorde winstgevendheid, door leven en laten leven van leveranciers, samen met het belang van anderen in mijn omgeving. O, wat zijn we open.
Als het maar niet verder gaat dan onze omgeving. En hoever die omgeving reikt dat weten we ook niet. Hoe ruimhartig kunnen we opbrengen te zijn en wanneer slaan we weer ongeremd dicht? Hoever zitten we af van de eeuwendurende reflex van de Amerikaanse samenleving, symbool van openheid. Zit in ons ook niet die neiging om terug te vallen op protectionistisch gedrag op het moment dat het ons tegenzit?
Spiegelen maakt dingen zichtbaar. Als je wegduikt lijkt het alsof het er niet meer is. Dat geldt alleen voor het spiegelbeeld. De werkelijkheid blijft in stand.
Het is een levenskunst die ondernemingskwaliteit inhoudt. Het waarmaken, volhouden van openheid is uiteindelijk de enige manier om succesvol te kunnen ondernemen. Maar wat moet je als een medewerker wegloopt met een succesvolle vertegenwoordiging? Als je het arbeidsmarktprobleem probeert te lijf te gaan door het aannemen van een vutter, een allochtoon en een herintredende huisvrouw en ze blijken alledrie niet te functioneren? Als je als dank voor alle gratis service voor je grootste klant tot de ontdekking komt dat hij voor een paar centen onder jouw prijs via internet gaat kopen? Als het bedrijf waarmee je zo’n mooie technologie uitwisseling had jou opeens blijkt te beconcurreren bij een relatie die hij via jou kent?
Je gooit eerst maar even de luiken dicht. Die wil ik niet meer zien, hier houdt het op. En de volgende sollicitant zal ik wat kritischer benaderen. We accepteren niet meer elke klant. Voordat ik voortaan technologie uitwissel wil ik eerst wel even een non disclosure getekend hebben. Geen levering gaat meer de deur uit zonder servicecontract. Dammen, luiken, voetangels en klemmen.
Het zijn dilemma’s, je krijgt er allemaal mee te maken. Het is niet zwart, het is niet wit, het is niet wit/zwart. Maar het staat vast, zonder openheid kun je niet ondernemen, zeker niet in de technologie.
Drs. J.C. Groeneveld
