Of: "Probeer om niet in je leven te verdwalen"
Stoort u zich ook zo aan die bombastische uitspraken die je soms leest bij een productpresentatie? Vaak in de trend van: “Dit product ondersteunt BT, WiFi, Zigbee, Z-Wave en 868MHz en lost daarmee al uw communicatie problemen op” (Disclaimer: elke overeenkomst met een bestaande product aankondiging berust op puur toeval).
Als ik zoiets lees vraag ik me altijd af hoe de auteur van deze presentatie weet wat mijn problemen zijn. Of om het anders te formuleren, mijn problemen zijn dan juist de beschrijving van het product en niet de technische uitdagingen waarvoor ik sta. In de loop van de jaren heb ik uit ervaring geleerd dat technische problemen altijd oplosbaar zijn maar dat de moeilijk, of niet, oplosbare problemen juist ontstaan in de communicatie tussen mensen.
Om concreet te zijn, als ik mezelf geconfronteerd zie met een technische uitdaging is vaak de eerste stap het Internet. Deze voor mij onmisbare technologie stelt me in staat om snel mogelijke oplossingsrichtingen te vinden. Voorzien van een paar oplossingsrichtingen is de daaropvolgende stap het vinden van (deel) producten waarmee ik een oplossing kan creëren.
Helaas begint hiermee dan een moeizame speurtocht naar informatie. Met informatie bedoel ik dan niet de bla-bla zoals hierboven beschreven maar specificaties en functionele beschrijvingen. Voor niet techneuten zou je dit het zoeken naar feiten in plaats van meningen of ‘alternatieve feiten’ kunnen noemen.
Tenslotte heb ik een concreet probleem op te lossen en, zoals mijn moeder vroeger wel eens zei, praatjes vullen geen gaatjes. Kom mij dus niet aan met een alternatief voor een feit, dat is niets anders dan onkunde verpakt in mooie woorden.
Over onkunde gesproken, laatst las ik een uitspraak die aan een wetenschapper werd toegedicht (helaas heb ik niet opgeschreven wie dat was) die bij een uitleg over een verschijnsel de volgende uitspraak deed: “Ik zal geen wetenschappelijke of technische termen gebruiken want die dienen er meestal toe om onze onkunde te verbergen”.
Dit is een uitspraak die me aan het hart gaat. Hoe vaak ben ik er niet tegenaan gelopen dat ik met iemand van gedachte wisselde en dat er een interessant onderwerp ter sprake kwam waarvan ik graag meer wilde weten? Te vaak bleek dan dat mijn gesprekspartner wel de juiste (modieuze) woorden kende maar dat hem de nodige kennis voor een goede uitleg ontbrak. Met als gevolg een dubbele teleurstelling, van mij omdat ik niets wijzer geworden was, maar ook van hem omdat hij met het schaamrood op de kaken toe moest geven het ook niet te weten. (Mocht u mij ooit in levende lijve tegen komen, als ik vragen stel is dat alleen maar om te begrijpen wat u zegt, wat dat betreft heb ik geen verborgen agenda).
Vertalen we deze zoektocht naar specificaties en beschrijvingen naar de wereld om ons heen dan zie ik tot mijn grote schrik dat steeds meer mensen er niet voor terug schrikken om met droge ogen de meest wonderlijke flauwekul als waarheden te presenteren. Natuurlijk is dit van alle tijden geweest met verschillende hoogte en diepte punten, maar de laatste jaren neemt dit bij ons een steeds grotere vlucht.
Ons huidige nationale dieptepunt is nu toch wel een verkiezingswinst voor onze boreale filosoof die toch 8 kamer zetels wist te behalen met een fantasie verhaal over hoe ongevaarlijk Corona wel niet zou zijn en daarbij de feiten negeerde en zijn eigen mening als waarheid presenteerde en mensen een schijnoplossing uit de lock down bood.
Op persoonlijk vlak is het wel jammer dat zo een getalenteerd iemand zo erg in zijn eigen leven verdwaald is.
Persoonlijk hoop ik van harte dat het de regering gaat lukken de, helaas niet erg ambitieuze, vaccinatie strategie te realiseren, dan hoeven we na de zomer niet meer te dwalen en kunnen ons leven weer oppakken.
