(Of: "Hoe een engel van zijn geloof kan vallen")
Gebeurt het u ook wel eens dat u ‘s nachts wakker schrikt met de restanten van een droom op uw netvlies? Mij overkwam dit laatst, ik schrok wakker en dacht dat ik op een fiets zat waarvan de linker trapper steeds tegen het bovenste punt vast leek te zitten waardoor ik slechts moeizaam vooruit kwam. Een erg vervelende droom, vooral omdat ik haast had en nog zoveel wilde doen……
Kan ik deze droom duiden? Met mijn fiets heeft dit niets te maken, alhoewel inmiddels 40 jaar, voldoet deze nog uitstekend. Zou het symbolisch zijn voor iets waar ik mee worstel, of misschien moet ik het wel breder zoeken en beperkt het zich niet tot mij alleen?
Vanuit deze hoek bezien zijn er best veel mogelijkheden. Waarschijnlijk herkent u uit uw technische omgeving ook wel de situatie dat uw nieuw ontworpen- of verworven systeem hapert of zelfs stilvalt.
Een defect of misschien een ontwerp fout?
De enige manier om daar achter te komen is het uitzoeken. Alle mogelijke foutoorzaken opzoeken, analyseren en testen.
En dan eureka, we hebben iets gevonden, is dit de oorzaak? Als u, net als ik, ervaring hebt met het opsporen van fouten in technische systemen dan weet u dat, vooral naarmate een systeem complexer is, je meestal niet de fout, maar een symptoom van de fout gevonden hebt.
Nu gaat het erom de symptomen die een fout veroorzaken te herkennen en deze niet te zien als de oorzaak, maar als het gevolg van de fout.
Met kennis, inzicht en de vastbeslotenheid is het noodzakelijk om te controleren of er achter dit symptoom toch niet nog een fout verborgen zit. Dit lukt natuurlijk alleen maar als je het systeem kent en begrijpt waarin je een fout zoekt.
Zonder het begrip en de kennis van het systeem dat je zou willen herstellen blijft het al snel bij lapmiddelen, zeg maar paperclips en plakband, voor de reparatie. Bijna iedereen snapt dat je hiermee het probleem niet oplost. Maar aan de andere kant, als de auto toch weer even verder rijdt lijkt het voor sommigen dan toch alsof de reparatie geslaagd is, alsof er niets meer aan de hand is. Precies als in: “maar als ik wakker word naast jou dan droom ik nog …”.
De realiteit is echter weerbarstiger, deze gaat over feiten en trekt zich niets aan van dromen en het sluiten van de ogen hiervoor.
Met paperclips en plakband kun je wel een symptoom bestrijden, maar geen probleem oplossen.
Is dat dan de oorzaak van die afmattende droom, van mijn weigering de ogen te sluiten voor de realiteit en proberen een oplossing te vinden? Moet ik daarom steeds maar weer door dat dode punt van die trapper heengaan?
Een voorbeeld hiervan is de maatschappelijke weerstand tegen Covid en vaccinatie die ik teveel om mij heen zie. Voor mij onbegrijpelijk dat er nog steeds mensen blijken te bestaan die ontkennen dat we in een pandemie zitten. De cijfers liegen er toch niet om, de mortaliteit van Covid overschrijdt die van Influenza ruim en benadert die van het roken. Het verschil is dat je een besmetting met Covid oploopt in contact met anderen terwijl je om tot de rokersdoden te behoren toch zelf de nodige inspanning moet verrichten.
Nu er vaccinaties beschikbaar zijn is er gelukkig een zekere mate van bescherming tegen Covid mogelijk en kunnen we de kans op ernstige bijwerkingen drastisch reduceren. Waarom ook dit weer afgewezen wordt verbaast me zeer. Met een beetje kansberekening moet toch al wel snel duidelijk zijn dat vaccinatie de mortaliteit aanzienlijk doet afnemen?
Zou het mij helpen als ik het roer volledig omgooi en de wereld van de alternatieve feiten omarm? Ik kan díe feiten kiezen waarbij ik me het prettigst voel en de rest gewoon negeren.
Waarschijnlijk raak ik dan die linker trapper droom wel kwijt, maar wat krijg ik daar voor terug?
Nee dat zou niet bij mij passen, ik zou me net een van zijn geloof gevallen engel, zeg maar een duiveltje voelen.
Dus toch maar liever vooruit en proberen voorbij het symptoom een fout op te sporen, zo’n zwarte kleur en een pijlstaart staan mij niet zo.
