Ceterum censeo Carthaginem esse delendam, overigens ben ik van mening dat Carthago verwoest moet worden. De voortdurend herhaalde uitspraak van de Romeinse senator Cato Maior dreunt nog altijd na. “Wie, bijvoorbeeld in de publieke zaak, iets wil bereiken zal te pas en te onpas zijn boodschap moeten herhalen” zegt Wikipedia. Het is de strekking van…
Ceterum censeo Carthaginem esse delendam, overigens ben ik van mening dat Carthago verwoest moet worden. De voortdurend herhaalde uitspraak van de Romeinse senator Cato Maior dreunt nog altijd na. “Wie, bijvoorbeeld in de publieke zaak, iets wil bereiken zal te pas en te onpas zijn boodschap moeten herhalen” zegt Wikipedia. Het is de strekking van het feit dat de uitspraak van een paar honderd jaar voor het begin van onze jaartelling nog steeds gekend is en behoort tot de lijst van beroemde Latijnse spreuken.
Het groeiende tekort aan technologen in de arbeidsmarkt is de grootste bedreiging voor onze kenniseconomie en voor onze westerse welvaart. Dat is de zin die te pas en te onpas herhaald moet worden in onze dagen.
We hebben mensen nodig, mensen, mensen en mensen, dat is ons probleem.
De verleiding om dit probleem weg te stoppen of te bagatelliseren is groot.
Met minder mensen heb je minder files. Kinderen kosten geld. Met meer mensen blijft er per persoon minder over. Na mij de zondvloed.
Een andere optie is het zoeken naar schijnoplossingen omdat je de echte oplossing niet kunt bedenken of die echte oplossing je niet aanstaat. Meestal weet je dan wel dat jouw oplossing geen echte oplossing is en opnieuw stop je het probleem dus weg of bagatelliseer je het.
‘We hebben geen tekort aan mensen, alleen de belangstelling voor bètastudies is te gering. Laten we meer promotie doen voor ons vak. We hebben een imagoprobleem.’ Het is de meest gehanteerde dooddoener. Dure campagnes leveren niets op dan tegencampagnes van de zorgsector en de politie.
Meer mensen in de arbeidsmarkt, waar kunnen die vandaan komen nu verschillende generaties weigeren voldoende nageslacht voort te brengen? Allochtonen zijn er voorlopig nog in overvloed. Eerste, tweede en derde generatie. Maar zijn die beschikbaar voor de arbeidsmarkt van technologen? Gelukkig zagen we tijdens HET Instrument eindelijk ook wat meisjes met hoofddoekjes rondlopen en was het bezoek iets meer gekleurd. De drempels zijn nog steeds te hoog.
En dan onze mede-Europeanen, uit Polen, Roemenië, Bulgarije, Oekraïne. Ze hebben over het algemeen een betere scholing in wiskunde, een betere arbeidsethos. Zijn we daar bang van? Belachelijk!
Europa trekt al een tijdlang de wereldeconomie. Nu de Amerikaanse economie echt instort, wordt het voor meer mensen zichtbaar. Maar het is nog steeds vooral West-Europa. Dat maakt ons kwetsbaar. Het oplossen van ons arbeidsmarktprobleem met mensen die we in Europa voor handen hebben, is een wereldwijde verantwoordelijkheid geworden.
De lessen uit het verleden lijken vergeten. Ik las het onlangs nog eens terug in het boek over Cornelis Verolme. Hoe er in de oververhitte economie van de zestiger jaren een loonexplosie de oorzaak werd van de teloorgang van een welvarende bedrijfstak, die de hele economie in een recessie trok. Het is te voorkomen.
Hoe dan? Het primaat bij de bedrijven zelf, maar het overheidsbeleid moet daar mee kloppen, daar bij passen. De modellen hebben we voorhanden: het uitlokken van investeringen zoals al gebeurt in de innovatieprogramma’s. Alle gedoe rond commissies Bakker in het suffe poldermodel kan dan gewoon windowdressing blijven. Kunnen we alle instanties die daarvan leven ook gewoon in stand houden, om te voorkomen dat we de gevestigde orde voor het hoofd stoten. En als we het licht gaan zien dat we die gestaalde kaders moeten afbouwen, dan kan het beter wat geleidelijk gaan, geeft minder reuring.
Soms voel je je een roepende in de woestijn. ‘Carthogo moet vallen’ blijf je dan herhalen. De polder maalt en maalt. De politiek rent achter hypes. Maar overigens ben ik van mening dat het groeiende tekort aan technologen de grootste bedreiging vormt voor onze kenniseconomie en onze westerse welvaart als motor voor de wereldeconomie.