We zitten weer in dat seizoen. De periode na de zomervakantie, in het zuiden van Nederland extreem kort dit jaar. Onder de rivieren gingen de scholen in de tweede week van september pas weer open. Deze helft van het jaar is effectief niet veel langer dan een kwartaal. In drie maanden moet je alsnog je targets zien te halen. Nog even en het is Kerst.
Wat maken we ons eigenlijk druk? De lage landen bij de Noordzee hebben al bijna het hele jaar geen echte regeringen meer, of, je weet nooit wat er kan gebeuren, misschien is er wel één, of zijn er zelfs twee regeringen gevormd tussen het moment dat ik dit schrijf, de derde week van september, en de verschijning van deze overdenking. Ze kunnen ook zomaar alweer gevallen zijn. In elk geval hebben onze beider economieën er niet aantoonbaar last van gehad dat er geen regering was.
Intussen blijft het natuurlijk wel spannend wat de wereldeconomie doet. Vooral de wereldwijde elektronicamarkt lijkt door de decennia heen wat minder voorspelbaar te worden. De sinusbeweging van elke zeven jaar een dip en de andere zeven jaar een hausse zit er nog wel aardig in, maar de resultante van veertien jaar is niet meer zo per definitie veel hoger dan de voorgaande middenlange termijn. Het begint bijna een ‘gewone’ markt te worden.
Ik blijf het zeggen, schrijven, Nederland is een labland aan het worden. De wetenschap, life sciences en biochemie zijn de sectoren die steeds meer de high tech markt drijven. Is natuurlijk geen markt waarin je in een paar maanden ‘even’ een significante achterstand op je jaartarget goedmaakt. Maar toch hè, ze zijn er wel, de Nederlandse technologiebedrijven die gewoon een hele vrolijke Kerst gaan beleven omdat ze goed boeren.
‘T Kan vriezen, ’t kan dooien, zo is het meestal met Kerst in Holland. Zo kwakkelt de economie nog steeds wat door. Er is ook weinig te regeren in zo’n situatie. Geen geld om te verdelen en dus ook geen reden om te discussiëren waar het geld heen moet. Sterker nog, er is nog zo veel geld dat al is verdeeld, maar nog niet uitgegeven, dat we onze handen nog wel even vol hebben met alle lopende innovatieprogramma’s. De bedrijven die het moeten uitvoeren met inbreng van hun eigen uren, die bedrijven hebben die uren nauwelijks nog beschikbaar.
Dat is zo ongeveer de situatie. Laten we het werk dat voorhanden is maar snel en doelgericht uitvoeren. Wellicht gaat het geld dan weer een beetje rollen. Als dan de overheid zo rond de kerstdagen inderdaad een paar meevallers kan boeken, ja dan kunnen we weer denken aan wat nieuwe initiatieven.
Intussen is ondernemen gewoon weer lekker creatief zijn. Nee, niet in de zin van de boel flessen, maar ook niet weer alles innovatie noemen waar verandering of zelfs sanering wordt bedoeld. Gewoon creatief worden, met bestaande producten nieuwe markten opzoeken. Met collega-bedrijven samen de boer op gaan. Klanten op ideeën brengen die voor hen ook voordelig zijn als ze bij jou de juiste technologie kopen en goed inzetten. In de donkere dagen die komen moet je toch al creatief worden met gedichten en surprises. Pak de verrassing maar in. Stop stiekem de bollen in de grond, straks in het voorjaar zal er echt weer een en ander moeten bloeien.
