Solderen met hoogfrequent

Sneller warm en beter op een constante temperatuur

De soldeerbout is al zou oud als de elektronica en je zou verwachten dat dit stuk gereedschap ondertussen wel eens uitontwikkeld zou zijn. Niets is minder waar, want moderne technieken maken dat de standaard soldeerbout kleiner, handzamer en vooral veel sneller warm is en daarmee ook beter op temperatuur blijft. De huidige bouten maken dan ook dat het soldeerwerk veel gemakkelijker voldoet aan de hedendaagse eisen.

De Weller Magnastat is misschien wel de meest verkochte soldeerbout voor de professionele markt geweest. In de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw was dit eigenlijk het meest betrouwbare en betaalbare soldeerstation met als gevolg dat iedereen zo’n beetje met dit type soldeerbout aan het werk was. Ten opzichte van de toen beschikbare alternatieven had de Wellerbout als grote voordeel dat hij was voorzien van een temperatuurregeling in de vorm van een stift met een ingebouwd magneetje waarvan het magneetveld verdween bij een bepaalde temperatuur (de Curie-temperatuur). Door met de magneet de stroomvoorziening naar het element uit te schakelen, ontstond zo een temperatuurgeregelde soldeerbout. Door deze vernuftige regeling kon het vermogen van het verwarmingselement aanzienlijk groter zijn dan de doorsnee bout zonder regeling waardoor het mogelijk was om zowel licht als zwaar werk uit te voeren en de stift veel langer mee ging omdat de temperatuur niet veel te ver op liep als de bout even niet gebruikt werd.
Het Magnastat-principe had ook een aantal nadelen. Eén van de belangrijkste was wel het feit dat het schakelmechanisme na verloop van tijd nog wel eens vast bleef zitten waardoor de bout of niet meer heet werd of juist constant op vol vermogen stond te draaien. In beide gevallen was een tikje met de bout op de werktafel veelal voldoende om voor even het schakelmechanisme weer aan het werk te krijgen, maar goed voor het verwarmingselement was een dergelijke behandeling natuurlijk niet.
Bij de Magtnastat was de temperatuur afhankelijk van de gekozen stift. Elke stift had een eigen temperatuurbereik, iets dat voor menigeen niet altijd even duidelijk was. Door de opkomst van de bouten met een instelbare temperatuurregeling, compleet met analoge en later digitale temperatuurmeter werd de Magnastat verdrongen en tegenwoordig kun je bijna geen soldeerbout meer kopen die niet is voorzien van een digitale regeling om de temperatuur op een door de gebruiker ingestelde waarde constant te houden. Je ziet zelfs al bouten waarbij de regelkring is voorzien van Fuzzy logic om zo de regeling nog verder te verfijnen en aan te passen op het moment dat er zwaar of juist heel licht soldeerwerk uitgevoerd wordt. Daarnaast zie je dat er soldeerbouten zijn waarbij de temperatuur verlaagd wordt op het moment dat de bout in de houder gestoken wordt. Dit type soldeerbout met een slaapfunctie bespaart behoorlijk veel energie en heeft als bijkomend voordeel dat de soldeerstift veel langer mee gaat. Voorwaarde bij dit type is natuurlijk wel dat hij heel snel op moet warmen van de temperatuur in de slaapstand naar de werktemperatuur (veelal een temperatuursverschil van ca. 100 °C). Hiervoor is een groot vermogen nodig en een soldeerbout met een geringe massa om zo overshoot te voorkomen.

Voor het complete artikel klikt u hier