T-Mobile LPWA-netwerk

Een stukje GSM-technologie voor IoT

Dat bij Internet of Things draadloze communicatie het meest genoemd wordt, is op zich niet zo onverklaarbaar. Met draadloos ontstaat er vrijheid aangaande de installatie van de apparaten. Het is ook deze vrijheid die maakt dat batterijvoeding eveneens een belangrijke factor is en dan komen we automatisch terecht bij Low Power Wide Area (LPWA) netwerken die voor de verbinding moeten zorgen. De vraag is dan welk netwerk, want ondertussen is er keuze uit diverse netwerken.

Wanneer we het hebben over draadloze communicatie voor IoT met een landelijke dekking, dan komt LoRa als eerste naar boven. KPN en The Things Network hebben inmiddels landelijk dekkende LoRa-netwerken, maar sinds kort bieden ook Vodafone en T-Mobile zogenaamde Low Power Wide Area (LPWA) netwerk aan voor NB-IoT (Narow Band Internet of Things). Bij Vodafone is dat nog mondjesmaat terwijl T-mobile vanaf mei al landelijke dekking aanbiedt. Zij gebruiken binnen hun bestaande GSM-netwerk een klein stukje van het frequentiespectrum voor het LPWA-netwerk voor NB-IoT. Nieuwe hardware was voor hun netwerk dan ook niet nodig. Slechts een aanpassing van de software moest uitgevoerd worden om een netwerk te krijgen met een dekking die nog beter is dan dat wat we van hun netwerk voor mobile telefonie kennen.

Voordelen
Een nadeel van LoRa is dat het radiosignaal van een LoRa-netwerk in het vrije radiospectrum zit. Storing door andere gebruikers, die ook gebruik maken van het stukje gratis frequentiespectrum, moet dan ook voor lief genomen worden. NB-IoT van T-Mobile en Vodafone daarentegen wordt uitgerold in een gereguleerd stuk van het spectrum (waar operators ook een dure licentie voor moeten aanschaffen om te mogen gebruiken). Er gelden spelregels en het is afgebakend wie welke stukje mag gebruiken.
Het NB-IoT-netwerk van T-Mobile is dus gebouwd op de bestaande infrastructuur van masten die al in gebruik zijn. Doordat de bandbreedte veel kleiner is dan voor mobile telefonie is daardoor de dekking bijna 10x beter dan bij 2G, 3G of 4G. Op moeilijk bereikbare (afgelegen) plekken of diep in gebouwen is er dan ook dekking terwijl daar niet getelefoneerd kan worden. Dit is met name voor het energiegebruik van de nodes heel erg prettig. Door een goede dekking kunnen deze met een veel lager zendvermogen de communicatie onderhouden. Hierdoor is het mogelijk om een batterij te gebruiken. Een sensor kan zo wel 10 jaar lang werken op 2 AA-batterijen (mits de zelfontlading van de batterijen geen roet in het eten gooien).